Inloggen
Het lijkt alsof geluk iets is dat je kunt “maken”. Dat je “gewoon” moet zorgen voor een gezond en mooi lichaam, veel vrienden, een leuke baan en een leuke relatie. Voel je je niet goed of rusteloos? Dan ga je gewoon op wereldreis. Het ligt sowieso aan één van de voorgaande dingen en daar vind je wel een oplossing voor. Daarna gaat het allemaal wel weer. Accepteren dat je je crappy voelt? Dat doen we niet. Het moet opgelost worden, want gelukkig is wat je hoort te zijn. Of je moet iets doen om dat te worden.
Kun je geluk maken?
We leven in een maatschappij waarin we ontzettend veel geluk (ha!) hebben, dat er zoveel mogelijkheden zijn. Als je niet gelukkig bent, dan is dat je eigen schuld. Met geluk bedoel ik trouwens je blij voelen. Of die definitie klopt, is dan weer een volgende vraag waar ik eindeloos over kan filosoferen. Laten we er voor het gemak van uit gaan dat het blije gevoel ervaren datgene is, wat we hier bedoelen met gelukkig zijn. Toch is de vraag, werkt dat wel zo? Is geluk echt iets dat je kunt maken? Of is het iets wat je overkomt en waar je weinig invloed op hebt? Ik denk steeds meer dat het om dat laatste gaat.
Iets met licht en donker
Geluk is volgens mij niet iets dat je kunt afdwingen of “maken”. Jezelf continu blij voelen trouwens ook niet. Sterker nog: kun je de momenten dat je je blij voelt meer waarderen als je je ook wel eens niet blij voelt? Iets met licht en donker. Geluk is denk ik wat je overkomt, als je kunt accepteren wat er is. Misschien ontstaat geluk wel vanzelf wanneer je niet zo kneiterhard hoeft te werken om gelukkig te worden. Wanneer je jezelf kunt accepteren zoals je bent. Met alle (te) gekke en unieke dingen die daarbij komen kijken. Misschien ontstaat geluk wanneer je niet zo bezig bent met hoe geluk er precies uit moet zien en welke dingen je daarvoor moet doen.
Er is geen recept voor geluk
We hebben al die dingen die we hebben verzonnen helemaal niet nodig om gelukkig te zijn. Sterker nog: wat mij gelukkig maakt, hoeft voor een ander helemaal niet zo te zijn. Laat mij op een paard zitten en ik ben in de wolken, terwijl een ander aan de kant staat te huilen en een beetje bij beetje sterft door de stank. Er is dus geen recept voor “geluk”. Ik merk dat het voor mij werkt om de eisen aan mezelf omlaag te schroeven, om mezelf vrijheid te gunnen. Om mezelf, de dingen die ik wil en hoe ik me voel steeds meer te accepteren. Om dat niet weg te stoppen, maar ernaar te luisteren en uit te spreken.
Kun jij accepteren hoe je je voelt? Of moet een rotgevoel meteen opgelost worden en ben je er continu mee bezig? Geluk komt vanzelf, gun jezelf de vrijheid zoals ik dat mijzelf gun en wellicht voel je dan opeens dan euforische geluksgevoel!
